ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ

Σήμερα αγαπητοί μας φίλοι θα

σας διηγηθούμε ένα υπέροχο παραμύθι που διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό χωριό που λέγεται Κολοκοτρωνίτσι!

Σε αυτό το χωριό Δήμαρχος του ήταν κάποιος Περίανδρος Πώποτας.

Ο δήμαρχος προσπαθεί να επιβάλει στους κατοίκους του χωριού και συμπολίτες του την αρχή "Τάξις και ηθική!" όντας πολέμιος του παλαιοκομματικού κατεστημένου, της ρεμούλας και την ανηθικότητας!

Λάτρης του μοντερνισμού και του εκσυγχρονισμού... και εχθρός της χωριατοβλάχικης νοοτροπίας των κουτών μυρμυγκιών που εξουσίαζε!

Ο Περίανδρος Πώποτας, είχε και πιστούς συνεργάτες που έδιναν τα πάντα για τον δήμαρχο αρχηγό τους... αρκεί να βγάζουν κι αυτοί το κατιτίς τους!

Σε κάθε λοιπόν γειτονιά του Κολοκοτρωνιτσίου είχε διορίσει και από έναν αντιδήμαρχο!

Ένας από αυτούς λοιπόν τους αντιδημάρχους τύχαινε να είναι και φούρναρης!

Το ονομά του Ζαχαρίας Καρακατσάνης

Ο αντιδήμαρχος στον φούρνο του, που ήθελε να τον έχει μεγάλο και τρανό, είχε και ένα και συνεταιράκι και τον είχαν κάνει κάτι σαν εταιρεία!

Το συνεταιράκι το έλεγαν, Θόδωρο Πιπίνη.

Το συνεταιράκι αυτό όμως τύχαινε, να είναι προΐστάμενος σε εσωτερική υπηρεσία του Δήμου Κολοκοτρωνιτσίου και φαινόταν λίγο οξύμωρο αντιδήμαρχος και προΐστάμενος να έχουν από κοινού ετιαρεία, αλλά τέλος πάντων την είχαν!

Τίτλος της εταιρείας η "Ζαχαρίας Καρακατσάνης και ΣΙΑ Ο.Ε."

Κάποια στιγμή ο Δήμος Κολοκοτρωνιτσίου και ο Περίανδρος Πώποτας στα πλαίσια της "κοινωνικής τους πολιτικής" αποφάσισαν να ταίζουν κάθε μέρα τους δημότες του χωριού, με ψωμί, κουλουράκια, δεκατιανά, γλυκά, παξιμάδια κ.α., δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ένα συμπαθές πρόσωπο στην κοινωνία!

Για να βγάλει λοιπόν το μεροκάματο ο φούρνος-εταιρεία "Ζαχαρίας Καρακατσάνης και ΣΙΑ Ο.Ε.", να είναι νομιμοφανής και να μην παίρνουν χαμπάρι οι ελεγκτικές αρχές ότι ο αντιδήμαρχος και το συνεταιράκι του (ο Θόδωρος) εφοδίαζαν τον δήμο με τα δικά τους προΐόντα, ακούστε τι σκαρφίστηκαν!

Επειδή απαγορευόταν από τον Νόμο άνθρωποι (αιρετοί και υπάλληλοι) που κατείχαν σημαντικές θέσεις μέσα στον Δήμο Κολοκοτρωνιτσίου να είναι και προμηθευτές, πήγαν και βρήκαν ένα ζευγάρι του χωριού, τον Λευτέρη και την Κανέλλα, που είχαν και αυτοί έναν μικρό φούρνο στο Κολοκοτρωνίτσι και εκμεταλευόμενοι την μεγάλη τους ανάγκη για το μεροκάματο (περίοδος κρίσης υπάρχει και στα παραμύθια) τους έκαναν την εξής πρόταση.

Τους είπαν: ''....υποτίθεται πως εσείς σαν φούρνος θα προμηθεύεται το χωριό με προιόντα και θα κόβετε όσα τιμολόγια σας δίνουμε εντολή προς τον Δήμο και ταυτόχρονα θα κόβει η δική μας εταιρεία τιμολόγια σε εσάς.

Εσείς θα πληρώνεστε από τον Δήμο κανονικά και μετά θα ερχόμαστε εμείς σε εσάς και θα πληρώνετε σε εμάς τα τιμολόγια που σας έχουμε κόψει.

Φυσικά για την εξυπηρέτηση που μας κάνετε θα παίρνεται ένα μικρό ποσοστό και ούτε γάτα ούτε ζημιά"

Ο Λευτέρης και η Κανέλλα δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς αφού ήταν κάτι που δεν είχε κόστος για αυτούς και φυσικά θα έπαιρναν και το χαρτζηλίκι τους!

Οι ελεγκτικές υπηρεσίες αλλά και οι πολίτες του Δήμου Κολοκοτρωνιτσίου δεν μπορούσαν να αντιληφθούν πως συμβαίνει κάτι τέτοιο στο χωριό τους και έτσι ζούσαν αυτοί καλά και ........εμείς καλύτερα!

Καμιά φορά βέβαια σε κάποια τέτοια παραμύθια τυχαίνει να εμφανίζεται και Δράκος που ευτυχώς τους τρώει όλους μαζί!

Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν έχουμε Δράκο και ίσως εμφανιστεί σε άλλη παραμυθένια περίπτωση...

Το συμπέρασμα πάντως αγαπητοί μας αναγνώστες, είναι πως ότι φαίνεται δεν είναι και αυτό που φαίνεται.

Δηλαδή...ότι λάμπει δεν είναι και χρυσός!

Υ.Γ. Το παραμύθι μας είναι μια φανταστική ιστορία, δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα και στηρίζεται σε φανταστικά γεγονότα και πρόσωπα.

Μοιραστείτε...